daemonius
Latin modifier
Étymologie modifier
- Du grec ancien δαιμόνιος, daimónios.
Adjectif modifier
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | daemonius | daemoniă | daemonium | daemoniī | daemoniae | daemoniă |
Vocatif | daemonie | daemoniă | daemonium | daemoniī | daemoniae | daemoniă |
Accusatif | daemonium | daemoniăm | daemonium | daemoniōs | daemoniās | daemoniă |
Génitif | daemoniī | daemoniae | daemoniī | daemoniōrŭm | daemoniārŭm | daemoniōrŭm |
Datif | daemoniō | daemoniae | daemoniō | daemoniīs | daemoniīs | daemoniīs |
Ablatif | daemoniō | daemoniā | daemoniō | daemoniīs | daemoniīs | daemoniīs |
daemonius \Prononciation ?\
- Divin, merveilleux.
Apparentés étymologiques modifier
Références modifier
- « daemonius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage