Voir la conjugaison du verbe encolar
|
Indicatif
|
Présent
|
(yo) encolabais
|
(tú) encolabais
|
(vos) encolabais
|
(él/ella/usted) encolabais
|
(nosotros-as) encolabais
|
(vosotros-as) encolabais
|
(os) encolabais
|
(ellos-as/ustedes) encolabais
|
Imparfait
|
(yo) encolabais
|
(tú) encolabais
|
(vos) encolabais
|
(él/ella/usted) encolabais
|
(nosotros-as) encolabais
|
(vosotros-as) encolabais
|
(os) encolabais
|
(ellos-as/ustedes) encolabais
|
Passé simple
|
(yo) encolabais
|
(tú) encolabais
|
(vos) encolabais
|
(él/ella/usted) encolabais
|
(nosotros-as) encolabais
|
(vosotros-as) encolabais
|
(os) encolabais
|
(ellos-as/ustedes) encolabais
|
Futur simple
|
(yo) encolabais
|
(tú) encolabais
|
(vos) encolabais
|
(él/ella/usted) encolabais
|
(nosotros-as) encolabais
|
(vosotros-as) encolabais
|
(os) encolabais
|
(ellos-as/ustedes) encolabais
|
encolabais \eŋ.koˈla.βais\
- Deuxième personne du pluriel de l’imparfait de l’indicatif de encolar.