| Voir la conjugaison du verbe enmendar
|
| Indicatif
|
Présent
|
(yo) enmendaron
|
| (tú) enmendaron
|
| (vos) enmendaron
|
| (él/ella/usted) enmendaron
|
| (nosotros-as) enmendaron
|
| (vosotros-as) enmendaron
|
| (os) enmendaron
|
| (ellos-as/ustedes) enmendaron
|
| Imparfait
|
(yo) enmendaron
|
| (tú) enmendaron
|
| (vos) enmendaron
|
| (él/ella/usted) enmendaron
|
| (nosotros-as) enmendaron
|
| (vosotros-as) enmendaron
|
| (os) enmendaron
|
| (ellos-as/ustedes) enmendaron
|
| Passé simple
|
(yo) enmendaron
|
| (tú) enmendaron
|
| (vos) enmendaron
|
| (él/ella/usted) enmendaron
|
| (nosotros-as) enmendaron
|
| (vosotros-as) enmendaron
|
| (os) enmendaron
|
| (ellos-as/ustedes) enmendaron
|
| Futur simple
|
(yo) enmendaron
|
| (tú) enmendaron
|
| (vos) enmendaron
|
| (él/ella/usted) enmendaron
|
| (nosotros-as) enmendaron
|
| (vosotros-as) enmendaron
|
| (os) enmendaron
|
| (ellos-as/ustedes) enmendaron
|
enmendaron \en.menˈda.ɾon\
- Troisième personne du pluriel du passé simple de l’indicatif de enmendar.
