Voir aussi : impute

Français modifier

Forme de verbe modifier

Voir la conjugaison du verbe imputer
Participe Présent
Passé (masculin singulier)
imputé

imputé \ɛ̃.py.te\

  1. Participe passé masculin singulier de imputer.

Anagrammes modifier

Modifier la liste d’anagrammes

Espagnol modifier

Forme de verbe modifier

Voir la conjugaison du verbe imputar
Indicatif Présent (yo) imputé
(tú) imputé
(vos) imputé
(él/ella/usted) imputé
(nosotros-as) imputé
(vosotros-as) imputé
(os) imputé
(ellos-as/ustedes) imputé
Imparfait (yo) imputé
(tú) imputé
(vos) imputé
(él/ella/usted) imputé
(nosotros-as) imputé
(vosotros-as) imputé
(os) imputé
(ellos-as/ustedes) imputé
Passé simple (yo) imputé
(tú) imputé
(vos) imputé
(él/ella/usted) imputé
(nosotros-as) imputé
(vosotros-as) imputé
(os) imputé
(ellos-as/ustedes) imputé
Futur simple (yo) imputé
(tú) imputé
(vos) imputé
(él/ella/usted) imputé
(nosotros-as) imputé
(vosotros-as) imputé
(os) imputé
(ellos-as/ustedes) imputé

imputé \im.puˈte\

  1. Première personne du singulier du passé simple de l’indicatif de imputar.

Prononciation modifier