inconciliatus
Latin modifier
Étymologie modifier
- Dérivé de conciliatus, avec le préfixe in-.
Adjectif modifier
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | inconciliatus | inconciliată | inconciliatum | inconciliatī | inconciliatae | inconciliată |
Vocatif | inconciliate | inconciliată | inconciliatum | inconciliatī | inconciliatae | inconciliată |
Accusatif | inconciliatum | inconciliatăm | inconciliatum | inconciliatōs | inconciliatās | inconciliată |
Génitif | inconciliatī | inconciliatae | inconciliatī | inconciliatōrŭm | inconciliatārŭm | inconciliatōrŭm |
Datif | inconciliatō | inconciliatae | inconciliatō | inconciliatīs | inconciliatīs | inconciliatīs |
Ablatif | inconciliatō | inconciliatā | inconciliatō | inconciliatīs | inconciliatīs | inconciliatīs |
inconciliatus \Prononciation ?\
- Inconcilié.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Forme de verbe modifier
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | inconciliatus | inconciliată | inconciliatum | inconciliatī | inconciliatae | inconciliată |
Vocatif | inconciliate | inconciliată | inconciliatum | inconciliatī | inconciliatae | inconciliată |
Accusatif | inconciliatum | inconciliatăm | inconciliatum | inconciliatōs | inconciliatās | inconciliată |
Génitif | inconciliatī | inconciliatae | inconciliatī | inconciliatōrŭm | inconciliatārŭm | inconciliatōrŭm |
Datif | inconciliatō | inconciliatae | inconciliatō | inconciliatīs | inconciliatīs | inconciliatīs |
Ablatif | inconciliatō | inconciliatā | inconciliatō | inconciliatīs | inconciliatīs | inconciliatīs |
inconciliatus \Prononciation ?\
- Participe passé de inconcilio.
Références modifier
- « inconciliatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage