Français modifier

Étymologie modifier

Dérivé de courant, avec le préfixe in-.

Adjectif modifier

Singulier Pluriel
Masculin incourant
\ɛ̃.ku.ʁɑ̃\

incourants
\ɛ̃.ku.ʁɑ̃\
Féminin incourante
\ɛ̃.ku.ʁɑ̃t\
incourantes
\ɛ̃.ku.ʁɑ̃t\

incourant \ɛ̃.ku.ʁɑ̃\

  1. (Commerce) Qui n’a pas de cours.

Dérivés modifier

Anagrammes modifier

Modifier la liste d’anagrammes

Références modifier

Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun modifier

Forme Positif Comparatif Superlatif
Forme indéclinée incourant incouranter incourantst
Forme déclinée incourantere incourante incourantste

incourant \Prononciation ?\

  1. Peu courant.
    • (Commerce) incourante markt
      marché hors cote, le hors-cote
  2. Peu demandé.
    • een incourant artikel
      un article peu demandé

Synonymes modifier

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 68,4 % des Flamands,
  • 84,7 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]