Voir la conjugaison du verbe inquietar
|
Indicatif
|
Présent
|
(yo) inquietaréis
|
(tú) inquietaréis
|
(vos) inquietaréis
|
(él/ella/usted) inquietaréis
|
(nosotros-as) inquietaréis
|
(vosotros-as) inquietaréis
|
(os) inquietaréis
|
(ellos-as/ustedes) inquietaréis
|
Imparfait
|
(yo) inquietaréis
|
(tú) inquietaréis
|
(vos) inquietaréis
|
(él/ella/usted) inquietaréis
|
(nosotros-as) inquietaréis
|
(vosotros-as) inquietaréis
|
(os) inquietaréis
|
(ellos-as/ustedes) inquietaréis
|
Passé simple
|
(yo) inquietaréis
|
(tú) inquietaréis
|
(vos) inquietaréis
|
(él/ella/usted) inquietaréis
|
(nosotros-as) inquietaréis
|
(vosotros-as) inquietaréis
|
(os) inquietaréis
|
(ellos-as/ustedes) inquietaréis
|
Futur simple
|
(yo) inquietaréis
|
(tú) inquietaréis
|
(vos) inquietaréis
|
(él/ella/usted) inquietaréis
|
(nosotros-as) inquietaréis
|
(vosotros-as) inquietaréis
|
(os) inquietaréis
|
(ellos-as/ustedes) inquietaréis
|
inquietaréis \iŋ.kje.taˈɾeis\
- Deuxième personne du pluriel du futur de l’indicatif de inquietar.