Voir la conjugaison du verbe intrigar
|
Indicatif
|
Présent
|
(yo) intrigaréis
|
(tú) intrigaréis
|
(vos) intrigaréis
|
(él/ella/usted) intrigaréis
|
(nosotros-as) intrigaréis
|
(vosotros-as) intrigaréis
|
(os) intrigaréis
|
(ellos-as/ustedes) intrigaréis
|
Imparfait
|
(yo) intrigaréis
|
(tú) intrigaréis
|
(vos) intrigaréis
|
(él/ella/usted) intrigaréis
|
(nosotros-as) intrigaréis
|
(vosotros-as) intrigaréis
|
(os) intrigaréis
|
(ellos-as/ustedes) intrigaréis
|
Passé simple
|
(yo) intrigaréis
|
(tú) intrigaréis
|
(vos) intrigaréis
|
(él/ella/usted) intrigaréis
|
(nosotros-as) intrigaréis
|
(vosotros-as) intrigaréis
|
(os) intrigaréis
|
(ellos-as/ustedes) intrigaréis
|
Futur simple
|
(yo) intrigaréis
|
(tú) intrigaréis
|
(vos) intrigaréis
|
(él/ella/usted) intrigaréis
|
(nosotros-as) intrigaréis
|
(vosotros-as) intrigaréis
|
(os) intrigaréis
|
(ellos-as/ustedes) intrigaréis
|
intrigaréis \in.tɾi.ɣaˈɾeis\
- Deuxième personne du pluriel du futur de l’indicatif de intrigar.