Voir aussi : KLOC, Kloc, kloc, kloć, kłoć

kłóć \kwut͡ɕ\ imperfectif (perfectif : ukłóć) (voir la conjugaison)

  1. (Désuet) Variante de kłuć.

Forme de verbe

modifier

kłóć \kwut͡ɕ\

  1. Deuxième personne du singulier de l’impératif de kłócić.

Références

modifier