kreditletero
Étymologie
modifier- Composé des racines kredit (« crédit ») et leter (« lettre, épître ») et de la finale -o (substantif).
Nom commun
modifierCas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | kreditletero \kre.dit.le.ˈte.ro\ |
kreditleteroj \kre.dit.le.ˈte.roj\ |
Accusatif | kreditleteron \kre.dit.le.ˈte.ron\ |
kreditleterojn \kre.dit.le.ˈte.rojn\ |
kreditletero \kre.dit.le.ˈte.ro\
Synonymes
modifierPrononciation
modifier- France (Toulouse) : écouter « kreditletero [Prononciation ?] »