Danois modifier

Forme de nom commun modifier

Commun Singulier Pluriel
Indéfini mand mænd
Défini manden mændene

manden \Prononciation ?\ commun

  1. Singulier défini de mand.

Espagnol modifier

Forme de verbe modifier

Voir la conjugaison du verbe mandar
Subjonctif Présent que (yo) manden
que (tú) manden
que (vos) manden
que (él/ella/usted) manden
que (nosotros-as) manden
que (vosotros-as) manden
que (os) manden
(ellos-as/ustedes) manden
Imparfait (en -ra) que (yo) manden
que (tú) manden
que (vos) manden
que (él/ella/usted) manden
que (nosotros-as) manden
que (vosotros-as) manden
que (os) manden
(ellos-as/ustedes) manden
Imparfait (en -se) que (yo) manden
que (tú) manden
que (vos) manden
que (él/ella/usted) manden
que (nosotros-as) manden
que (vosotros-as) manden
que (os) manden
(ellos-as/ustedes) manden
Futur que (yo) manden
que (tú) manden
que (vos) manden
que (él/ella/usted) manden
que (nosotros-as) manden
que (vosotros-as) manden
que (os) manden
(ellos-as/ustedes) manden
Impératif Présent (tú) manden
(vos) manden
(usted) manden
(nosotros-as) manden
(vosotros-as) manden
(os) manden
(ustedes) manden

manden \ˈman.den\

  1. Troisième personne du pluriel du présent du subjonctif de mandar.
  2. Troisième personne du pluriel de l’impératif de mandar.

Prononciation modifier