Voir aussi : mitificá

Espagnol modifier

Forme de verbe modifier

Voir la conjugaison du verbe mitificar
Indicatif Présent (yo) mitifica
(tú) mitifica
(vos) mitifica
(él/ella/usted) mitifica
(nosotros-as) mitifica
(vosotros-as) mitifica
(os) mitifica
(ellos-as/ustedes) mitifica
Imparfait (yo) mitifica
(tú) mitifica
(vos) mitifica
(él/ella/usted) mitifica
(nosotros-as) mitifica
(vosotros-as) mitifica
(os) mitifica
(ellos-as/ustedes) mitifica
Passé simple (yo) mitifica
(tú) mitifica
(vos) mitifica
(él/ella/usted) mitifica
(nosotros-as) mitifica
(vosotros-as) mitifica
(os) mitifica
(ellos-as/ustedes) mitifica
Futur simple (yo) mitifica
(tú) mitifica
(vos) mitifica
(él/ella/usted) mitifica
(nosotros-as) mitifica
(vosotros-as) mitifica
(os) mitifica
(ellos-as/ustedes) mitifica
Impératif Présent (tú) mitifica
(vos) mitifica
(usted) mitifica
(nosotros-as) mitifica
(vosotros-as) mitifica
(os) mitifica
(ustedes) mitifica

mitifica \mi.tiˈfi.ka\

  1. Troisième personne du singulier du présent de l’indicatif de mitificar.
  2. Deuxième personne du singulier () de l’impératif de mitificar.

Prononciation modifier

Portugais modifier

Forme de verbe modifier

Voir la conjugaison du verbe mitificar
Indicatif Présent
você/ele/ela mitifica
Imparfait
Passé simple
Plus que parfait
Futur simple
Impératif Présent (2e personne du singulier)
mitifica

mitifica \mi.ti.ˈfi.kɐ\ (Lisbonne) \mi.tʃi.ˈfi.kə\ (São Paulo)

  1. Troisième personne du singulier du présent de l’indicatif de mitificar.
  2. Deuxième personne du singulier de l’impératif de mitificar.