Ancien occitan modifier

 

Étymologie modifier

Du latin naturalis.

Adjectif modifier

naturau masculin

  1. Naturel.
    • Esegon trobar naturau
      Port la peira e l'esca e·l fozill,
      Mas menut trobador bergau
      Entrebesquill
      Me torno mon chant en badau
      E·n fan gratill.
      — (Marcabrun, Lo vers comens cant vei del fau ( transcription de Michel Zink, Les Troubadours - une histoire poétique, 2013, p. 134))

Occitan modifier

 

Étymologie modifier

Du latin naturalis.

Adjectif modifier

Nombre Singulier Pluriel
Masculin naturau
[Prononciation ?]
naturaus
[Prononciation ?]
Féminin naturala
[Prononciation ?]
naturalas
[Prononciation ?]

naturau (graphie normalisée)

  1. (Limousin) (Provençal) Naturel.


naturau (graphie normalisée) masculin et féminin identiques

  1. (Gascon) Naturel.

Variantes dialectales modifier

Dérivés modifier

Prononciation modifier

Références modifier