Latin modifier

Étymologie modifier

Du grec ancien ὀνοκένταυρος, onokéntauros (« âne-centaure »).

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif onocentaurus onocentaurī
Vocatif onocentaure onocentaurī
Accusatif onocentaurum onocentaurōs
Génitif onocentaurī onocentaurōrum
Datif onocentaurō onocentaurīs
Ablatif onocentaurō onocentaurīs
 
Onocentaurus

onocentaurus masculin

  1. Onocentaure.
    • et occurrent daemonia onocentauris et pilosus clamabit alter ad alterum ibi cubavit lamia et invenit sibi requiem — (Isaias)
      Les démons et les onocentaures s’y rencontreront, et les satyres y jetteront des cris les uns aux autres. C’est là que la sirène se retire ; c’est où elle trouve son repos. — (traduction)
    • Onocentaurum autem vocari eo quod media hominis specie, media asini esse dicatur; sicut et Hippocentauri, quod equorum hominumque in eis natura coniuncta fuisse putatur. — (Isidore de Séville, Etymologiarum libri)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Apparentés étymologiques modifier

Prononciation modifier

Voir aussi modifier

Références modifier