orietur
Français modifier
Forme de verbe modifier
orietur \Prononciation ?\
- (Hapax) Orietur : se lèvera, naîtra.
- Là pas d’espérance, Nul orietur. — (Arthur Rimbaud, « L’Éternité » in Derniers vers, 1872.)
- Jamais l’espérance ; Pas d’orietur. — (Arthur Rimbaud, « Éternité » in Illuminations, 1886.)
Anagrammes modifier
Latin modifier
Forme de verbe modifier
orietur \Prononciation ?\
- Troisième personne du singulier de l’indicatif futur actif de orior.
- Sin Terra etiam movetur, orietur verus et absolutus corporis motus partim ex Terræ motu vero in spatio immoto — (Newton, Philosophiae Naturalis Principia Mathematica, Definitiones.)
mais la terre ſe mouvant dans l’eſpace, le mouvement vrai & abſolu de ce corps eſt compoſé du mouvement vrai de la terre dans l’eſpace immobile — (Newton, Principes mathématiques de la philosophie naturelle, Définitions.)
- Sin Terra etiam movetur, orietur verus et absolutus corporis motus partim ex Terræ motu vero in spatio immoto — (Newton, Philosophiae Naturalis Principia Mathematica, Definitiones.)