Français modifier

Étymologie modifier

(Date à préciser) De l'anglais outplacement.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
outplacement outplacements
\awt.plas.mɑ̃\

outplacement \awt.plas.mɑ̃\ ou \ut.plas.mɑ̃\ masculin

  1. (Anglicisme) (Économie) Replacement externe d’une personne menacée de licenciement.
    • Au cas où des licenciements collectifs contraints ne pourraient être évités, des dispositions plus favorables que le minimum légal requis par la législation du pays concerné seront recherchées. En cas de perte d’emploi, un accompagnement spécifique pourra être proposé aux salariés concernés afin de faciliter leur recherche d’un nouvel emploi (outplacement, cellule de reclassement, formation…). — (Électricité de France, Accord sur la Responsabilité Sociale du Groupe EDF, 25 janvier 2009. Article 6, p. 79)

Synonymes modifier

Traductions modifier

Anglais modifier

Étymologie modifier

De outplace (« placer dehors ») avec le suffixe -ment.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
outplacement
\Prononciation ?\
outplacements
\Prononciation ?\

outplacement \Prononciation ?\

  1. (Économie) Replacement externe.

Synonymes modifier

Voir aussi modifier

  • outplacement sur l’encyclopédie Wikipédia (en anglais)  

Néerlandais modifier

Étymologie modifier

De l'anglais outplacement.

Nom commun modifier

outplacement \Prononciation ?\

  1. (Anglicisme) Outplacement, reclassement.

Synonymes modifier

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 90,1 % des Flamands,
  • 83,4 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]