pact
Nom commun
modifierpact \Prononciation ?\ masculin
- (Archaïsme) Variante de pacte.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Anagrammes
modifier→ Modifier la liste d’anagrammes
Références
modifier- « pact », dans Émile Littré, Dictionnaire de la langue française, 1872–1877 → consulter cet ouvrage
Étymologie
modifierNom commun
modifierSingulier | Pluriel |
---|---|
pact \ˈpækt\ |
pacts \ˈpækts\ |
pact \ˈpækt\
Verbe
modifierTemps | Forme |
---|---|
Infinitif | to pact \Prononciation ?\ |
Présent simple, 3e pers. sing. |
pacts |
Prétérit | pacted |
Participe passé | pacted |
Participe présent | pacting |
voir conjugaison anglaise |
pact \ˈpækt\
Prononciation
modifier- Texas (États-Unis) : écouter « pact [Prononciation ?] »
Étymologie
modifier- Du latin pactum.
Nom commun
modifierpact
Synonymes
modifierTaux de reconnaissance
modifier- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 93,8 % des Flamands,
- 93,8 % des Néerlandais.
Prononciation
modifier- (Région à préciser) : écouter « pact [Prononciation ?] »
Références
modifier- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]