Latin modifier

Étymologie modifier

Dérivé de duellis (« ennemi armé »), avec le préfixe per-.

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif perduellis perduellēs
Vocatif perduellis perduellēs
Accusatif perduellĕm perduellēs
Génitif perduellĭs perduelliŭm
Datif perduellī perduellĭbŭs
Ablatif perduellĕ perduellĭbŭs

perduellis \Prononciation ?\ masculin

  1. (Archaïsme) Ennemi intime, juré → voir hostis et inimicus en latin classique.
    • quos nos hostes appellamus, eos veteres perduelles appellabant, per eam adjectionem indicantes, cum quibus bellum esset. Dig. 50, 16, 234
    • Patrique potius omnis consolationis benedicimus, qui, disiectis perduellibus, praesenti Nos eripuit periculo […].
      et nous bénissons plutôt le Père de toute consolation d’avoir dispersé les traitres, de nous avoir arraché du danger imminent[…].— (Grégoire XVI, Mirari vos, 1832)

Références modifier