Latin modifier

Étymologie modifier

Neutre substantivé de praecipuus (« privilégié, spécial »).

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif praecipuum praecipua
Vocatif praecipuum praecipua
Accusatif praecipuum praecipua
Génitif praecipuī praecipuōrum
Datif praecipuō praecipuīs
Ablatif praecipuō praecipuīs

praecipuum \Prononciation ?\ neutre

  1. Préciput.

Références modifier