prodictator
Latin modifier
Étymologie modifier
Nom commun modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | prodictator | prodictatorēs |
Vocatif | prodictator | prodictatorēs |
Accusatif | prodictatorem | prodictatorēs |
Génitif | prodictatoris | prodictatorum |
Datif | prodictatorī | prodictatoribus |
Ablatif | prodictatorĕ | prodictatoribus |
prodictator \pʁɔ.dik.ˈta.tɔʁ\ masculin
- Prodictateur.
- Nec dictatorem populus creare poterat, quod numquam ante eam diem factum erat: prodictatorem populus creavit Q. Fabium Maximum, et magistrum equitum M. Minucium Rufum. — (Tite-Live, Histoire romaine, XXII, 8)
- comme d’ailleurs le peuple n’avait pas le droit de nommer un dictateur, chose qui n’avait jamais eu lieu jusqu’à ce jour, on créa prodictateur. (Q. Fabius Maxiraus, et M. Minucius Rufus maître de la cavalerie.
- Nec dictatorem populus creare poterat, quod numquam ante eam diem factum erat: prodictatorem populus creavit Q. Fabium Maximum, et magistrum equitum M. Minucium Rufum. — (Tite-Live, Histoire romaine, XXII, 8)
Références modifier
- « prodictator », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage