Voir la conjugaison du verbe sugerir
|
Subjonctif
|
Présent
|
que (yo) sugiramos
|
que (tú) sugiramos
|
que (vos) sugiramos
|
que (él/ella/usted) sugiramos
|
que (nosotros-as) sugiramos
|
que (vosotros-as) sugiramos
|
que (os) sugiramos
|
(ellos-as/ustedes) sugiramos
|
Imparfait (en -ra)
|
que (yo) sugiramos
|
que (tú) sugiramos
|
que (vos) sugiramos
|
que (él/ella/usted) sugiramos
|
que (nosotros-as) sugiramos
|
que (vosotros-as) sugiramos
|
que (os) sugiramos
|
(ellos-as/ustedes) sugiramos
|
Imparfait (en -se)
|
que (yo) sugiramos
|
que (tú) sugiramos
|
que (vos) sugiramos
|
que (él/ella/usted) sugiramos
|
que (nosotros-as) sugiramos
|
que (vosotros-as) sugiramos
|
que (os) sugiramos
|
(ellos-as/ustedes) sugiramos
|
Futur
|
que (yo) sugiramos
|
que (tú) sugiramos
|
que (vos) sugiramos
|
que (él/ella/usted) sugiramos
|
que (nosotros-as) sugiramos
|
que (vosotros-as) sugiramos
|
que (os) sugiramos
|
(ellos-as/ustedes) sugiramos
|
Impératif
|
Présent
|
(tú) sugiramos
|
(vos) sugiramos
|
(usted) sugiramos
|
(nosotros-as) sugiramos
|
(vosotros-as) sugiramos
|
(os) sugiramos
|
(ustedes) sugiramos
|
sugiramos \su.xiˈɾa.mos\
- Première personne du pluriel du présent du subjonctif du verbe irrégulier sugerir.
- Première personne du pluriel de l’impératif de sugerir.