vegetus
Espéranto modifier
Forme de verbe modifier
Voir la conjugaison du verbe vegeti | |
---|---|
Conditionnel | vegetus |
vegetus \veɡetus\
- Conditionnel de vegeti.
Latin modifier
Étymologie modifier
- De vegeo (« animer »).
Adjectif modifier
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | vegetus | vegetă | vegetum | vegetī | vegetae | vegetă |
Vocatif | vegete | vegetă | vegetum | vegetī | vegetae | vegetă |
Accusatif | vegetum | vegetăm | vegetum | vegetōs | vegetās | vegetă |
Génitif | vegetī | vegetae | vegetī | vegetōrŭm | vegetārŭm | vegetōrŭm |
Datif | vegetō | vegetae | vegetō | vegetīs | vegetīs | vegetīs |
Ablatif | vegetō | vegetā | vegetō | vegetīs | vegetīs | vegetīs |
vegetus \Prononciation ?\
- Vif, vivant, dispos.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Forme de verbe modifier
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | vegetus | vegetă | vegetum | vegetī | vegetae | vegetă |
Vocatif | vegete | vegetă | vegetum | vegetī | vegetae | vegetă |
Accusatif | vegetum | vegetăm | vegetum | vegetōs | vegetās | vegetă |
Génitif | vegetī | vegetae | vegetī | vegetōrŭm | vegetārŭm | vegetōrŭm |
Datif | vegetō | vegetae | vegetō | vegetīs | vegetīs | vegetīs |
Ablatif | vegetō | vegetā | vegetō | vegetīs | vegetīs | vegetīs |
vegetus \Prononciation ?\
- Participe passé de vegeo.
Références modifier
- « vegetus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage