Voir aussi : Ziel

Forme de verbe

modifier

ziel \t͡siːl\

  1. Deuxième personne du singulier du présent de l’impératif à la forme active de zielen.

Variantes

modifier

Prononciation

modifier
 

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

modifier
Nombre Singulier Pluriel
Nom ziel zielen
Diminutif zieltje zieltjes

ziel \zil\ féminin

  1. Âme.
    • Met hart en ziel.
      Corps et âme.
    • Met zijn ziel onder de arm lopen.
      Errer comme une âme en peine, rôder comme une âme en peine, tourner en rond ainsi qu’une âme en peine.

Taux de reconnaissance

modifier
En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,5 % des Flamands,
  • 99,4 % des Néerlandais.

Prononciation

modifier
  • \zil\
  • <Pays, région et ville à préciser> : écouter « ziel [zil] »
  • Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « ziel [Prononciation ?] »

Anagrammes

modifier

Références

modifier
  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]