Grec ancien modifier

Étymologie modifier

Apparenté à χῶρος, khỗros (« lieu »), au latin heres, de l’indo-européen commun[1] *ĝhē- (« être vide, manquer de, laisser, quitter »).

Verbe modifier

χαλάω, khaláô (voir la conjugaison)

  1. Lâcher, relâcher.
    • χαλᾶσθαι ὑπὸ τῆς ἡδονῆς — (Porph.Marc.7.)
  2. Lâcher, laisser tomber, baisser, rabaisser.
    • πτέρυγα χαλάξαις — (Pi.l.c.)
    • χαλάσας ὀλίγον τὸ μέτωπον — (Ar.V.655)
    • μαστοὺς χάλασον — (E.Cyc.55)
  3. Relâcher, laisser aller.
    • πύλας μοχλοῖς χαλᾶτε — (A.Ch.879.)
    1. Lâcher, relâcher (les boyaux, les intestins).
      • ἢν αἱ μῆτραι μὴ χαλάσωσι τὰ ἐπιμήνια — (Id.Mul.1.61.)
  4. Lâcher, séparer les choses qui étaient attachées.
    • τὰ χαλώμενα ὅπλα — (Hp.Art.43)
    • πρὶν ἂν χαλασθῇ δεσμά — (A.Pr.991.)
  5. (Au passif) Être adouci.
    • λίθος εἰς ὑγρότητα κεχαλασμένος — (Callistr.Stat.5)
    • τὸ ἀεὶ ταῦτα οὕτως ἔχειν ἐχάλασαν— (Pl.Sph.242e)
      ayant relâché le strict principe qui veut que…
  6. Être indulgent.
    • εἰ τοῖσιν… κτείνουσιν ἀλλήλους χαλᾷς — (A.Eu.219)
  7. Céder le passage.
    • εἴκειν ὁδοῦ χαλῶντα τοῖς κακίοσιν — (E.Ion637.)
  8. Lâcher, affaiblir.
    • ἐπειδὰν αἱ ἐπιθυμίαι παύσωνται κατατείνουσαι καὶ χαλάσωσι — (Id.R.329c)

Note : Les verbes en grec ancien, d’après l’usage admis dans tous les dictionnaires, sont donnés à la première personne du présent de l’indicatif.

Dérivés modifier

Dérivés dans d’autres langues modifier

Références modifier

  1. Julius PokornyIndogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959 → consulter cet ouvrage