Breton modifier

Forme de locution prépositive modifier

Personne Forme 1 Forme 2
1re du sing. em enep a-enep din
2e du sing. ez enep a-enep dit
3e masc. du sing. en e enep a-enep dezhañ
3e fém. du sing. en he enep a-enep dezhi
1re du plur. en hon enep a-enep dimp
ou a-enep deomp
2e du plur. en hocʼh enep a-enep deocʼh
3e du plur. en o enep a-enep dezho
ou a-enep dezhe
Impersonnel en enep a-enep deor

a-enep dezhañ \a ˌẽ.nɛp ˈdeː.zã\

  1. Troisième personne du masculin singulier de la préposition a-enep.
    • Tud all, diwar abegoù mat pe fall, gant digarez pe hep digarez, a oa en em ziskleriet a-enep dezhañ. — (Roparz Hemon, Fransez Vallee, in Al Liamm, no 16, septembre–octobre 1949, page 7)
      D’autres personnes, pour des raisons bonnes ou mauvaises, avec des excuses ou sans excuses, s’étaient déclarées contre lui.