Breton modifier

Forme de locution prépositive modifier

Personne Forme 1 Forme 2
1re du sing. em enep a-enep din
2e du sing. ez enep a-enep dit
3e masc. du sing. en e enep a-enep dezhañ
3e fém. du sing. en he enep a-enep dezhi
1re du plur. en hon enep a-enep dimp
ou a-enep deomp
2e du plur. en hocʼh enep a-enep deocʼh
3e du plur. en o enep a-enep dezho
ou a-enep dezhe
Impersonnel en enep a-enep deor

a-enep dezhe \a ˌẽ.nɛp ˈdeː.ze\

  1. Troisième personne du pluriel de la préposition a-enep.
    • Ha piou-benag n’ho tigemoro ket, ha na zelaouo ket ac’hanoc’h, pa’z eot kuit ac’hane, hejit ar boultren euz ho treid en testeni a-enep dezhe. — (Traduit par John Jenkins, Testamant Nevez Hon Aotrou hag Hor Zalver Jesus-Christ, Société biblique britannique et étrangère, Paris, 1897, page 75)
      Et quiconque ne vous accueillera pas, et ne vous écoutera pas, quand vous partirez, secouez la poussière de vos pieds en témoignage contre eux.