Voir aussi : emocioná

Espagnol modifier

Forme de verbe modifier

Voir la conjugaison du verbe emocionar
Indicatif Présent (yo) emociona
(tú) emociona
(vos) emociona
(él/ella/usted) emociona
(nosotros-as) emociona
(vosotros-as) emociona
(os) emociona
(ellos-as/ustedes) emociona
Imparfait (yo) emociona
(tú) emociona
(vos) emociona
(él/ella/usted) emociona
(nosotros-as) emociona
(vosotros-as) emociona
(os) emociona
(ellos-as/ustedes) emociona
Passé simple (yo) emociona
(tú) emociona
(vos) emociona
(él/ella/usted) emociona
(nosotros-as) emociona
(vosotros-as) emociona
(os) emociona
(ellos-as/ustedes) emociona
Futur simple (yo) emociona
(tú) emociona
(vos) emociona
(él/ella/usted) emociona
(nosotros-as) emociona
(vosotros-as) emociona
(os) emociona
(ellos-as/ustedes) emociona
Impératif Présent (tú) emociona
(vos) emociona
(usted) emociona
(nosotros-as) emociona
(vosotros-as) emociona
(os) emociona
(ustedes) emociona

emociona \e.moˈθjo.na\

  1. Troisième personne du singulier du présent de l’indicatif de emocionar.
  2. Deuxième personne du singulier () de l’impératif de emocionar.

Prononciation modifier

Portugais modifier

Forme de verbe modifier

Voir la conjugaison du verbe emocionar
Indicatif Présent
você/ele/ela emociona
Imparfait
Passé simple
Plus que parfait
Futur simple
Impératif Présent (2e personne du singulier)
emociona

emociona \i.mu.ˈsjo.nɐ\ (Lisbonne) \e.mo.si.ˈo.nə\ (São Paulo)

  1. Troisième personne du singulier du présent de l’indicatif de emocionar.
  2. Deuxième personne du singulier de l’impératif de emocionar.