Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Participe passé substantivé de volmachtigen (mandater).

Nom commun modifier

gevolmachtigde \Prononciation ?\ féminin/masculin

  1. Plénipotentiaire, fondé de pouvoir, porteur d’une procuration.
    • schriftelijk gevolmachtigde
      personne mandatée par écrit
    • een gevolmachtigde aanstellen
      constituer un mandataire

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 88,6 % des Flamands,
  • 93,0 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]