Ancien occitan modifier

 

Étymologie modifier

Du latin indicativus.

Nom commun modifier

indicatiu masculin

  1. (Grammaire) Indicatif.

Références modifier

  • François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → consulter cet ouvrage

Catalan modifier

 

Étymologie modifier

Du latin indicativus.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
indicatiu
\Prononciation ?\
indicatius
\Prononciation ?\

indicatiu [Prononciation ?] masculin

  1. (Grammaire) Indicatif.

Adjectif modifier

Nombre Singulier Pluriel
Masculin indicatiu
[Prononciation ?]
indicatius
[Prononciation ?]
Féminin indicativa
[Prononciation ?]
indicatives
[Prononciation ?]

indicatiu [Prononciation ?]

  1. Indicatif.

Prononciation modifier

Occitan modifier

Étymologie modifier

Du latin indicativus.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
indicatiu
\indikaˈtiw\
indicatius
\indikaˈtiws\

indicatiu [indikaˈtiw] (graphie normalisée) masculin

  1. (Grammaire) Indicatif.

Adjectif modifier

Nombre Singulier Pluriel
Masculin indicatiu
\indikaˈtiw\
indicatius
\indikaˈtiws\
Féminin indicativa
\indikaˈti.βo̞\
indicativas
\indikaˈti.βo̞s\

indicatiu [indikaˈtiw] (graphie normalisée)

  1. Indicatif.

Prononciation modifier

Références modifier