Afrikaans modifier

Étymologie modifier

Du néerlandais.

Nom commun modifier

kennis \Prononciation ?\

  1. Connaissance.
  2. Connaissance (personne), relation.

Synonymes modifier

Néerlandais modifier

Étymologie modifier

(Date à préciser) Apparenté à kennen (« connaître »), avec le suffixe -is.

Nom commun 1 modifier

Nombre Singulier Pluriel
Nom kennis
Diminutif

kennis \ke.nɪs\ féminin

  1. Connaissance, connaissances, savoir.
    • kennis maken met iemand, iets
      entrer en contact avec quelqu’un, quelque chose
    • wij hebben kennis gemaakt bij Carrefour
      on s’est connu chez Carrefour
    • met de politie kennis maken
      avoir affaire à la police
    • met grote droefheid geef ik u kennis van het overlijden van mijn lieve vrouw
      j’ai la grande affliction de vous faire part du décès de ma chère épouse
  2. Conscience, connaissance.
    • geheel bij kennis zijn
      avoir tous ses esprits
    • in kennis stellen
      notifier

Synonymes modifier

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,6 % des Flamands,
  • 99,3 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

  • (Région à préciser) : écouter « kennis [ke.nɪs] »
  • Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « kennis [Prononciation ?] »

Vocabulaire apparenté par le sens modifier

Nom commun 2 modifier

Nombre Singulier Pluriel
Nom kennis kennissen
Diminutif kennisje kennisjes

kennis \ke.nɪs\ masculin/féminin

  1. Connaissance, relation.
    • een goede kennis van mij
      une de mes bonnes connaissances

Synonymes modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]