prim
Ancien français modifier
Adjectif modifier
prim \Prononciation ?\ masculin
- Variante de prin (« premier »).
Références modifier
- Frédéric Godefroy, Dictionnaire de l’ancienne langue française et de tous ses dialectes du IXe au XVe siècle, édition de F. Vieweg, Paris, 1881–1902 → consulter cet ouvrage (prin)
Anglais modifier
Étymologie modifier
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Adjectif modifier
prim \pɹɪm\
Verbe modifier
Temps | Forme |
---|---|
Infinitif | to prim \pɹɪm\ |
Présent simple, 3e pers. sing. |
prims \pɹɪmz\ |
Prétérit | primmed \pɹɪmd\ |
Participe passé | primmed \pɹɪmd\ |
Participe présent | primming \pɹɪm.ɪŋ\ |
voir conjugaison anglaise |
prim \pɹɪm\
- (Vieilli) Être affecté ou précieux.
Prononciation modifier
- Royaume-Uni (Sud de l'Angleterre) : écouter « prim [Prononciation ?] »
Breton modifier
Étymologie modifier
Adjectif modifier
Nature | Forme |
---|---|
Positif | prim |
Comparatif | primocʼh |
Superlatif | primañ |
Exclamatif | primat |
Mutation | Forme |
---|---|
Non muté | prim |
Adoucissante | brim |
prim \ˈprĩmː\
- Agile.
- Prompt.
- O ! ya, prim om da skei. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé - Deuxième partie - Dictionnaire breton-français des expressions figurées, 1ère ed. 1970, page 431)
- Oh ! oui, nous sommes prompts à frapper.
- O ! ya, prim om da skei. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé - Deuxième partie - Dictionnaire breton-français des expressions figurées, 1ère ed. 1970, page 431)
- Rapide, vif.
- Précoce.
Dérivés modifier
Références modifier
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
- ↑ Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 602a
Catalan modifier
Étymologie modifier
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Adjectif modifier
prim \Prononciation ?\
Synonymes modifier
Prononciation modifier
- Barcelone (Espagne) : écouter « prim [Prononciation ?] »
Créole indo-portugais modifier
Étymologie modifier
- Du portugais.
Nom commun modifier
prim \Prononciation ?\
Références modifier
- Hugo C. Cardoso, 'The Indo-Portuguese language of Diu, 2009, page 280 → [version en ligne]
Occitan modifier
Étymologie modifier
- Du latin primus.
Adjectif modifier
Nombre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Masculin | prim \ˈprin\ |
prims \ˈprins\ |
Féminin | prima \ˈprimo̞\ |
primas \ˈprimo̞s\ |
prim \ˈprin\ \ˈprim\ (graphie normalisée)
- Premier.
Prima alba.
- Aube naissante
La prima jovença.
- La première jeunesse
- Mince, grêle, délié, fin.
Ventre prim.
- Ventre creux.
Una boca prima.
- Des lèvres minces.
Prim de talha.
- Svelte.
Sason tròp aboriva. Solelh tròp caud, èrba tròp prima, bestial tròp magre, tròp aganit, tròp escanat.
— (Anna Regord, Nomadas)- Saison trop hâtive. Soleil trop chaud, herbe trop fine, bétail trop maigre, trop épuisé, trop crevé.
- Avare.
Un òme tròp prim.
- Un homme trop avare.
- Susceptible.
Una persona prima.
- Une personne susceptible.
Synonymes modifier
Dérivés modifier
- de prim abòrd (« de prime abord »)
Nom commun modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
prim \ˈprin\ |
prims \ˈprins\ |
prim \ˈprin\ \ˈprim\ masculin (graphie normalisée)
Adverbe modifier
Invariable |
---|
prim \ˈprin\ |
prim \ˈprin\ \ˈprim\ (graphie normalisée)
- Légèrement, finement, peu profondément.
Laurar prim.
- Labourer peu profondément.
Rajar prim.
- Couler en mince filet.
Talhar prim.
- Tailler finement.
Veire prim.
- Être perspicace, clairvoyant.
Prononciation modifier
- Béarn (Occitanie) : écouter « prim [ˈprim] »
Références modifier
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001, ISBN 978-2-85910-300-7 → Consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- Bras, M. & Vergez-Couret, M., Universitat de Tolosa Joan Jaurés, Basa Textuala per la lenga d'Òc, XIX - XXI s → consulter cet ouvrage