secutor
Français modifier
Étymologie modifier
- Du latin secutor (« suiveur, poursuivant »).
Nom commun modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
secutor | secutores |
\se.ky.tɔʁ\ | \se.ky.tɔ.ʁɛs\ |
secutor \se.ky.tɔʁ\ masculin singulier
- (Antiquité) Gladiateur équipé d'un glaive, d'une manica, d'une ocrea courte, et d'un scutum.
- Le secutor, justifiant son nom de « poursuivant », se jette sur le rétiaire plusieurs fois et le repousse de son épée. — (Emanuel Eckardt, « Grandeur et décadence des jeux de la mort », National Geographic France, Vol. 15.1, N°82, Juillet 2006, p. 70-91)
Variantes modifier
Synonymes modifier
Traductions modifier
Anagrammes modifier
→ Modifier la liste d’anagrammes
Voir aussi modifier
- secutor sur l’encyclopédie Wikipédia
Latin modifier
Étymologie modifier
Nom commun modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | secutor | secutorēs |
Vocatif | secutor | secutorēs |
Accusatif | secutorem | secutorēs |
Génitif | secutoris | secutorum |
Datif | secutorī | secutoribus |
Ablatif | secutorĕ | secutoribus |
secutor \Prononciation ?\ masculin
- (Antiquité) Sécuteur, gladiateur qui combattait le rétiaire.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références modifier
- « secutor », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage