tonic
Français modifier
Étymologie modifier
Nom commun modifier
tonic masculin \Prononciation ?\
Singulier | Pluriel |
---|---|
tonic | tonics |
\Prononciation ?\ |
Traductions modifier
Prononciation modifier
- France (Muntzenheim) : écouter « tonic [Prononciation ?] »
Homophones modifier
Anagrammes modifier
→ Modifier la liste d’anagrammes
Références modifier
- L’Officiel du jeu Scrabble, Éditions Larousse, 2007, 5e édition
Anglais modifier
Étymologie modifier
Nom commun modifier
tonic
Singulier | Pluriel |
---|---|
tonic \tɒnɪk\ |
tonics \tɒnɪks\ |
- Boisson non-alcoolisée.
- (Sens figuré) Remède.
- (Musique) Tonique.
Prononciation modifier
- Royaume-Uni (Sud de l'Angleterre) : écouter « tonic [Prononciation ?] »
Occitan modifier
Étymologie modifier
- Du grec ancien τονικός, tonikós.
Adjectif modifier
Nombre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Masculin | tonic \tuˈnik\ |
tonics \tuˈnit͡s\ |
Féminin | tonica \tuˈni.ko̞\ |
tonicas \tuˈni.ko̞s\ |
tonic \tuˈnik\ (graphie normalisée)
- (Musique) Tonique, qualifie la première note d’un ton.
- (Grammaire) Qui reçoit l’accent.
- (Médecine) Qui a une tension élastique, en parlant des tissus, des muscles.
- Qui active la tonicité, qui fortifie l’organisme, qui le fait devenir plus ferme, plus alerte.
Dérivés modifier
Références modifier
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001, ISBN 978-2-85910-300-7 → Consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2.