αμάρτημα

Voir aussi : ἁμάρτημα

Grec

Étymologie

Du grec ancien ἁμάρτημα, hamártêma (« faute ») dérivé de ἁμαρτάνω, hamartánô (« dévier, errer, se tromper »).

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel
Nominatif	το	αμάρτημα	τα	αμαρτήματα
Génitif	του	αμαρτήματος	των	αμαρτημάτων
Accusatif	το	αμάρτημα	τα	αμαρτήματα
Vocatif		αμάρτημα		αμαρτήματα

αμάρτημα, amártima \Prononciation ?\ neutre

1. Faute.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
2. (Religion) Péché.
   • επτά θανάσιμα αμαρτήματα, les sept péchés capitaux.
   • Προπατορικό αμάρτημα, le péché originel.

Voir aussi

• Προπατορικό αμάρτημα sur l’encyclopédie Wikipédia (en grec) 

Références

• Λεξικό της κοινής νεοελληνικής, Fondation Manolis Triantafyllidis, 1998 (αμάρτημα)