θανατοποινίτης

Grec

Étymologie

Composé de θάνατος (« mort »), ποινή (« peine ») et le suffixe -της.

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel
Nominatif	ο	θανατοποινίτης	οι	θανατοποινίτες
Génitif	του	θανατοποινίτη	των	θανατοποινιτών
Accusatif	τον	θανατοποινίτη	τους	θανατοποινίτες
Vocatif		θανατοποινίτη		θανατοποινίτες

θανατοποινίτης (thanatopinítis) \Prononciation ?\ masculin (pour une femme, on dit : θανατοποινίτισσα)

1. Condamné à mort.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références

• Λεξικό της κοινής νεοελληνικής, Fondation Manolis Triantafyllidis, 1998 (θανατοποινίτης)