κοσμήτωρ
Grec ancien modifier
Étymologie modifier
Nom commun modifier
Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
---|---|---|---|---|---|---|
Nominatif | ὁ | κοσμήτωρ | οἱ | κοσμήτορες | τὼ | κοσμήτορε |
Vocatif | κοσμῆτορ | κοσμήτορες | κοσμήτορε | |||
Accusatif | τὸν | κοσμήτορα | τοὺς | κοσμήτορας | τὼ | κοσμήτορε |
Génitif | τοῦ | κοσμήτορος | τῶν | κοσμητόρων | τοῖν | κοσμητόροιν |
Datif | τῷ | κοσμήτορι | τοῖς | κοσμήτορσι(ν) | τοῖν | κοσμητόροιν |
κοσμήτωρ, kosmḗtōr masculin
- Commandant, chef d’armée.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Synonymes modifier
Prononciation modifier
- *\koz.mɛ̌ː.tɔːr\ (Attique (Ve siècle av. J.-C.))
- *\kozˈme.tor\ (Koinè, Égypte (Ier siècle))
- *\kozˈmi.tor\ (Koinè (IVe siècle))
- *\kozˈmi.tor\ (Byzance (Xe siècle))
- *\kozˈmi.tor\ (Constantinople (XVe siècle))
Références modifier
- « κοσμήτωρ », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage