νομοθέτης

Grec ancien

Étymologie

 composé de νομός et de θέτης.

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	ὁ	νομοθέτης	οἱ	νομοθέται	τὼ	νομοθέτα
Vocatif		νομοθέτα		νομοθέται		νομοθέτα
Accusatif	τὸν	νομοθέτην	τοὺς	νομοθέτας	τὼ	νομοθέτα
Génitif	τοῦ	νομοθέτου	τῶν	νομοθετῶν	τοῖν	νομοθέταιν
Datif	τῷ	νομοθέτῃ	τοῖς	νομοθέταις	τοῖν	νομοθέταιν

νομοθέτης, nomothétēs *\no.mo.tʰé.tɛːs\ masculin

1. (Droit, Politique) Législateur, nomothète.

Vocabulaire apparenté par le sens

• θεσμοθέτης

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage