φάντασμα

Grec

Étymologie

Du grec ancien.

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel
Nominatif	το	φάντασμα	τα	φαντάσματα
Génitif	του	φαντάσματος	των	φαντασμάτων
Accusatif	το	φάντασμα	τα	φαντάσματα
Vocatif		φάντασμα		φαντάσματα

φάντασμα (fándasma) \ˈfan.das.ma\ neutre

1. Fantôme.

Grec ancien

Étymologie

Du verbe φαντάζω, phantázô avec le suffixe -μα, -ma.

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	τὸ	φάντασμα	τὰ	φαντάσματα	τὼ	φαντάσματε
Vocatif		φάντασμα		φαντάσματα		φαντάσματε
Accusatif	τὸ	φάντασμα	τὰ	φαντάσματα	τὼ	φαντάσματε
Génitif	τοῦ	φαντάσματος	τῶν	φαντασμάτων	τοῖν	φαντασμάτοιν
Datif	τῷ	φαντάσματι	τοῖς	φαντάσμασι(ν)	τοῖν	φαντασμάτοιν

φάντασμα, phántasma *\ˈpʰan.tas.ma\ neutre (Ancienne écriture : ϕάντασμα)

1. Apparition, vision, songe.
2. Image offerte à un esprit par sa vision.
3. Fantôme, spectre.
4. Phénomène céleste.

Variantes

• φάνταγμα (Ionien)

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage