ἐνέργημα
Grec ancien modifier
Étymologie modifier
- De ἐνεργέω, energeô (« agir, produire »).
Nom commun modifier
| Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominatif | τὸ | ἐνέργημα | τὰ | ἐνεργήματα | τὼ | ἐνεργήματε |
| Vocatif | ἐνέργημα | ἐνεργήματα | ἐνεργήματε | |||
| Accusatif | τὸ | ἐνέργημα | τὰ | ἐνεργήματα | τὼ | ἐνεργήματε |
| Génitif | τοῦ | ἐνεργήματος | τῶν | ἐνεργημάτων | τοῖν | ἐνεργημάτοιν |
| Datif | τῷ | ἐνεργήματι | τοῖς | ἐνεργήμασι(ν) | τοῖν | ἐνεργημάτοιν |
ἐνέργημα, ατος (τ'ο)
Références modifier
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
- Alphonse Dain, Jules-Albert de Foucault, Pierre Poulain, Grammaire grecque Éloi-Jules Ragon, éditions Jean de Gigord, Paris, 1952