Ancien occitan modifier

 

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Adjectif modifier

fresc masculin (féminin : fresca)

  1. Frais, dispos.
  2. Neuf.
  3. Nouveau, récent.

Variantes modifier

Dérivés modifier

Références modifier

  • François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → consulter cet ouvrage

Catalan modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Adjectif modifier

Nombre Singulier Pluriel
Masculin fresc
[Prononciation ?]
frescs
[Prononciation ?]
Féminin fresca
[Prononciation ?]
fresques
[Prononciation ?]

fresc \Prononciation ?\

  1. Frais.
    • Com evident experiència mostra, la debilitat de la nostra memòria, sotsmetent fàcilment a oblivió no solament los actes per longitud de temps envellits, mas encara los actes frescs de nostres dies, és estat doncs molt condecent, útil e expedient deduir en escrit les gestes e històries antigues dels homens forts e virtuosos, com sien espills molt clars, exemples e virtuosa doctrina de nostra vida, segons recita aquell gran orador Tul·li — (Joanot Martorell, Tirant lo blanc, prologue)

Synonymes modifier

Prononciation modifier

Frioulan modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun modifier

fresc \Prononciation ?\

  1. Fresque.

Occitan modifier

Étymologie modifier

Du vieux-francique *frisk (« récent », « vif », « dispos », « non altéré »)

Adjectif modifier

Nombre Singulier Pluriel
Masculin fresc
\ˈfɾesk\
fresques
\ˈfɾeskes\
Féminin fresca
\ˈfɾesko̞\
frescas
\ˈfɾesko̞s\

fresc \ˈfɾesk\ (graphie normalisée)

  1. Frais.

Prononciation modifier

  • Béarn (Occitanie) : écouter « fresc [ˈfɾesk] »

Références modifier