arman \ˈarmãn\
- Première personne du singulier du présent de l’indicatif du verbe armañ/armiñ.
Voir la conjugaison du verbe armar
|
Indicatif
|
Présent
|
(yo) arman
|
(tú) arman
|
(vos) arman
|
(él/ella/usted) arman
|
(nosotros-as) arman
|
(vosotros-as) arman
|
(os) arman
|
(ellos-as/ustedes) arman
|
Imparfait
|
(yo) arman
|
(tú) arman
|
(vos) arman
|
(él/ella/usted) arman
|
(nosotros-as) arman
|
(vosotros-as) arman
|
(os) arman
|
(ellos-as/ustedes) arman
|
Passé simple
|
(yo) arman
|
(tú) arman
|
(vos) arman
|
(él/ella/usted) arman
|
(nosotros-as) arman
|
(vosotros-as) arman
|
(os) arman
|
(ellos-as/ustedes) arman
|
Futur simple
|
(yo) arman
|
(tú) arman
|
(vos) arman
|
(él/ella/usted) arman
|
(nosotros-as) arman
|
(vosotros-as) arman
|
(os) arman
|
(ellos-as/ustedes) arman
|
arman \ˈaɾ.man\
- Troisième personne du pluriel du présent de l’indicatif de armar.