astoen

Luxembourgeois modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Indicatif
Infinitif	astoen
Verbe auxiliaire	sinn
Participe passé	agestanen
Présent	ech stinn an du stees an hien, si, hatt steet an mir stinn an dir stitt an si stinn an	Passé composé	ech sinn agestanen du bass agestanen hien, si, hatt ass agestanen mir sinn agestanen dir sidd agestanen si sinn agestanen
Prétérit	ech stoung an du stoungs an hien, si, hatt stoung an mir stoungen an dir stoungt an si stoungen an	Plus-que-parfait	ech war agestanen du waars agestanen hien, si, hatt war agestanen mir waren agestanen dir waart agestanen si waren agestanen
Futur I	ech wäert astoen du wäerts astoen hien, si, hatt wäert astoen mir wäerten astoen dir wäert astoen si wäerten astoen	Futur II	ech wäert agestanen sinn du wäerts agestanen sinn hien / si, hatt wäert agestanen sinn mir wäerten agestanen sinn dir wäert agestanen sinn si wäerten agestanen sinn
Conditionnel
Conditionnel présent	ech géif astoen du géifs astoen hien, si, hatt géif astoen mir géifen astoen dir géift astoen si géifen astoen ech stéing an du stéings an hien, si, hatt stéing an mir stéingen an dir stéingt an si stéingen an	Conditionnel passé	ech wier agestanen du wiers agestanen hien, si, hatt wier agestanen mir wieren agestanen dir wiert agestanen si wieren agestanen
Impératif
stéi an! stitt an!

astoen \Prononciation ?\ intransitif

(fir + acc.) Répondre (de quelqu’un).
- D’ Eltere sti fir hir Kanner an, well se nach net groussjäreg sinn. : Les parents répondent de leurs enfants parce qu'ils ne sont pas encore grands.