breidel
Néerlandais modifier
Étymologie modifier
- (1220) Du moyen néerlandais breidel, brejdel, breidele lui-même du proto-germanique *bregdan-[1][2].
Nom commun modifier
Nombre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nom | breidel | breidels |
Diminutif | breideltje | breideltjes |
breidel masculin
- (Équitation) Bride.
Synonymes modifier
Forme de verbe modifier
breidel
- Première personne singulier du présent de breidelen
- Deuxième personne singulier du présent de breidelen en inversion.
- Impératif de breidelen.
Taux de reconnaissance modifier
- En 2013, ce mot était reconnu par[3] :
- 59,5 % des Flamands,
- 46,7 % des Néerlandais.
Prononciation modifier
- (Région à préciser) : écouter « breidel [ˈbrɛɪ.dəɫ] »
Références modifier
- ↑ « breidel » dans Nicoline van der Sijs, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, dbnl.org, Amsterdam, Anvers, 2002, ISBN 978-902042045-6
- ↑ Nicoline van der Sijss, breidel sur etymologiebank.nl, 2010
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]