cümə
Étymologie
modifier- De l’arabe جمعة.
Nom commun
modifier| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Nominatif | cümə |
cümələr |
| Accusatif | cüməni |
cümələri |
| Génitif | cümənin |
cümələrin |
| Datif | cüməyə |
cümələrə |
| Locatif | cümədə |
cümələrdə |
| Ablatif | cümədən |
cümələrdən |
cümə \d͡ʒy.ˈmæ\ (voir les formes possessives)
Vocabulaire apparenté par le sens
modifier| lundi | mardi | mercredi | jeudi | vendredi | samedi | dimanche |
|---|---|---|---|---|---|---|
| bazar ertəsi | çərşənbə axşamı | çərşənbə | cümə axşamı | cümə | şənbə | bazar |
Prononciation
modifier- (Région à préciser) : écouter « cümə [Prononciation ?] »