cʼhoarzhe
Breton modifier
Forme de verbe modifier
cʼhoarzhe \ˈxwar.ze\
- Troisième personne du singulier de l’imparfait de l’indicatif du verbe cʼhoarzhin.
[...] troer kozh ar wenterez a rae outo luchadennoù hag a cʼhoarzhe gant e cʼhenou dizant.
— (Jakez Riou, Geotenn ar Wercʼhez, Éditions Al Liamm, 1957, page 36)- [...] le vieil homme préposé à la tarare les regardait en dessous, et riait de sa bouche édentée.
An holl a cʼhoarzhe o welet anezhañ, nemet e daou vreur-kaer, ar re-se na cʼhoarzhent ket.
— (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl /2, Éditions Al Liamm, 1985, page 238)- Tous riaient en le voyant, sauf ses deux beaux-frères, ceux-là ne riaient pas.