Breton modifier

Étymologie modifier

(1958)[1] Dérivé de chaseal (« chasser »), avec le suffixe -adenn.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
chaseadenn chaseadennoù

chaseadenn[2] [3] \ʃa.se.ˈɑː.dɛn\ féminin

  1. (Chasse) Partie de chasse.
    • An Aotrou Maner hag aotrouien ar maneriou tro-war-dro pa vezont peded gantañ da zond da ober eur jaseadenn, eun abadenn jaseal. — (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, page 133)

Synonymes modifier

Références modifier

  1. Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 153b
  2. Roparz Hemon, Nouveau dictionnaire breton français, Al Liamm, 6e édition revue et augmentée, 1978, page 124a
  3. Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 237b