comminativus
Latin modifier
Étymologie modifier
- Dérivé de comminatus, avec le suffixe -ivus, le radical étant lui-même dérivé de minatus, avec le préfixe con-.
Adjectif modifier
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | comminativus | comminativă | comminativum | comminativī | comminativae | comminativă |
Vocatif | comminative | comminativă | comminativum | comminativī | comminativae | comminativă |
Accusatif | comminativum | comminativăm | comminativum | comminativōs | comminativās | comminativă |
Génitif | comminativī | comminativae | comminativī | comminativōrŭm | comminativārŭm | comminativōrŭm |
Datif | comminativō | comminativae | comminativō | comminativīs | comminativīs | comminativīs |
Ablatif | comminativō | comminativā | comminativō | comminativīs | comminativīs | comminativīs |
comminativus \Prononciation ?\
- Menaçant, de menace.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références modifier
- « comminativus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « comminativus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage