complementari
Catalan modifier
Étymologie modifier
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Adjectif modifier
Nombre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Masculin | complementari \Prononciation ?\ |
complementaris \Prononciation ?\ |
Féminin | complementària \Prononciation ?\ |
complementàries \Prononciation ?\ |
complementari \Prononciation ?\ masculin
Italien modifier
Forme d’adjectif modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
complementare \kom.ple.men.ˈta.re\ |
complementari \kom.ple.men.ˈta.ri\ |
complementari \kom.ple.men.ˈta.ri\ masculin et féminin identiques
- Pluriel de complementare.
Occitan modifier
Étymologie modifier
- Dérivé de complement, avec le suffixe -ari..
Adjectif modifier
Nombre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Masculin | complementari \kun.ple.men.ˈta.ɾi\ |
complementaris \kun.ple.men.ˈta.ɾis\ |
Féminin | complementària \kun.ple.men.ˈta.ɾjo̯\ |
complementàrias \kun.ple.men.ˈta.ɾjo̯s\ |
complementari \kun.ple.men.ˈta.ɾi\ (graphie normalisée)
- Complémentaire, qui sert à compléter.
Nom commun modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
complementari \kun.ple.men.ˈta.ɾi\ |
complementaris \kun.ple.men.ˈta.ɾis\ |
complementari \kun.ple.men.ˈta.ɾi\ masculin (graphie normalisée)
Références modifier
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001, ISBN 978-2-85910-300-7 → Consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2