Latin modifier

Étymologie modifier

Dérivé de coquo (« cuire »), avec le préfixe con-.

Verbe modifier

concŏquo, infinitif : concoquĕre, parfait : concoxi, supin : concoctum \Prononciation ?\ transitif (voir la conjugaison)

  1. Cuire ensemble.
    • sal et nitrum sulphuri concoctum in lapidem vertitur. — (Pline. 31, 10, 46)
  2. Digérer, absorber.
    • cum stomachi calore concoxerit conchas. — (Cic. N. D. 2, 49, 124)
  3. Endurer (emploi métaphorique de digérer, absorber).
    • ut quem senatorem concoquere civitas vix posset, regem ferret. — (Live. 4, 15, 7)
  4. Concocter, penser, faire.
    • tibi diu deliberandum et concoquendum est, utrum… — (Cic. Rosc. Com. 15, 45)

Note : Par convention, les verbes latins sont désignés par la 1re personne du singulier du présent de l’indicatif.

Dérivés modifier

Références modifier