direnn
Breton modifier
Étymologie modifier
- Mentionné dans le grand dictionnaire de François Vallée (1931, page 82b) : direnn(-dan), delin V f.
Nom commun modifier
| Mutation | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Non muté | direnn | dirennoù |
| Adoucissante | zirenn | zirennoù |
| Durcissante | tirenn | tirennoù |
direnn \ˈdiː.rɛn\ féminin
- Briquet.
- Tennañ a reas e zirenn eus e cʼhodell ha lakaat ar flamm da darzhañ. — (Édouard Ollivro, Pikoù Mab e Dad, traduit par Jakez Konan, Mouladurioù Hor Yezh, 1983, page 55)
- Il tira son briquet de sa poche et fit jaillir la flamme.
- Tennañ a reas e zirenn eus e cʼhodell ha lakaat ar flamm da darzhañ. — (Édouard Ollivro, Pikoù Mab e Dad, traduit par Jakez Konan, Mouladurioù Hor Yezh, 1983, page 55)
Références modifier
- Roparz Hemon, Nouveau dictionnaire breton français, Al Liamm, 6e édition revue et augmentée, 1978, page 187b
- Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 186b